Το να χαλάσει μια μεταγραφή με τον τρόπο που χάλασε η περίπτωση του Μπρίτο είναι όντως κάτι το περίεργο στο ποδόσφαιρο. Ο παίχτης συμφώνησε, υπέγραψε, ήρθε στη Κύπρο και για τους δικούς του λόγους αποφάσισε ότι θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Παρότι όντως καθόλου συνηθισμένη υπόθεση, είναι μέσα στα πλαίσια του απρόβλεπτου σε ότι αφορά τις μεταγραφικές περιόδου. Δηλαδή αν δεχτούμε ότι η Διοίκηση έκανε όλα όσα έπρεπε να γίνουν για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή, τότε δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιο για το τελικό ναυάγιο της.

Όμως παρακολουθώντας τις εξελίξεις στα θέματα Μπενασούν, Αντράντε και  Μπουαζά δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί κανείς κατά πόσο το ναυάγιο σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη. Η ΟΜΟΝΟΙΑ και στις 3 περιπτώσεις ήταν πολύ κοντά σε συμφωνία ενώ με κάποιον από αυτούς υπήρξε και προφορική συνεννόηση για όλες τις πτυχές μιας πιθανής συνεργασίας. Είναι λοιπόν άξιον απορίας πως αυτές οι περιπτώσεις αντί να τελεσφορήσουν, κατέληξαν σε αδιέξοδο και ακόμη χειρότερα στο ρεπορτάζ αντιπάλων μας. 

Θεωρούμε σωστή την αντίδραση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που στάθηκε στην αντιμετώπιση που τυγχάνουν μεταγραφικές πληροφορίες από τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με το ρεπορτάζ τους. Η πεπατημένη οδός για τέτοιες πληροφορίες είναι συνήθως οι μάνατζερ των ποδοσφαιριστών που για τους δικούς τους λόγους θέλουν να ακουστεί το όνομα του πελάτη τους στα ΜΜΕ, είτε για να αυξήσει το ενδιαφέρον γύρω από ένα ποδοσφαιριστή είτε για να αυξήσει τις απαιτήσεις του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το κατά πόσο είναι θεμιτός αυτός ο τρόπος προσέγγισης, δεν μπορούμε να το κρίνουμε απόλυτα, μιας και αυτό είναι το πλαίσιο που κινείται το παζάρι. 

Αυτό όμως που ενοχλεί είναι τα διάφορα «παπαγαλάκια» που σφυρίζουν στους δημοσιογράφους πληροφορίες. Τα «παπαγαλάκια» αυτά συνήθως προέρχονται μέσα από τις ομάδες ή από τους κύκλους επιρροής της Διοίκησης. Είναι γι αυτό που η ΟΜΟΝΟΙΑ οφείλει να διαφυλάξει το δικό της συμφέρον και να διατηρεί τα ονόματα πιθανών στόχων σε ένα «need to know basis». Δηλαδή, δεν χρειάζεται ενόσω βρίσκεται η ομάδα προγραμματισμού σε διαπραγμάτευση, να γνωρίζει το ΔΣ για το ποιοι είναι οι στόχοι. Ούτε καν ο Πρόεδρος χρειάζεται να ξέρει, παρά μόνο στο τέλος όταν θα γίνει η τελική (και αποδεχτή) προσφορά και φτάσει η ώρα για τα συμβόλαια.

Και αν δεχτούμε ότι η διοχέτευση πληροφοριών γίνεται καλόπιστα, λόγω φιλικών/επαγγελματικών σχέσεων με λειτουργούς του τύπου, κάποια πράγματα που φτάνουν στα αυτιά μας είναι άκρως ανησυχητικά. Γιατί όταν ακούγεται ότι συγκεκριμένα άτομα προσπαθούν να τορπιλλίσουν εκδικητικά κάποιες προσπάθειες ενίσχυσης αυτό είναι εξοργιστικό. Και καλό είναι να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο όσο πιο νωρίς γίνεται.

Επίσης πρέπει να δεχτούμε ότι ένας μάνατζερ σπάνια συνεργάζεται αποκλειστικά με ένα κλαμπ. Είναι κάτι το φυσιολογικό στο μεταγραφικό παζάρι να προτείνονται παίχτες σε πάνω από μία ομάδα. Αυτό πρέπει να το συνηθίσουμε και να γνωρίζουμε ότι αφού στερούμαστε της οικονομικής δυνατότητας για πλειστηριασμούς, τότε αναπόφευκτα κάποιοι στόχοι θα χαθούν, γιατί απλά υπάρχουν καλύτερες οικονομικά προτάσεις από τις δικές μας. 

Από εκεί και πέρα θεωρούμε υπερβολική την αντίδραση του SportFM για το θέμα  Μπουαζά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει κάθε δικαίωμα να φωνάζει γιατί το εν λόγω μέσο διέρρευσε το όνομα του Αλγερινού την ίδια στιγμή που φύλαγε ως επτρασφράγιστο μυστικό το όνομα του αμυντικού που θα έκλεινε το αποελ. Θυμίζουμε ότι όλα τα μέσα έγραφαν για ενδιαφέρον του αποελ για τον Αντράντε, την στιγμή που το αποελ κινείτο για τον Μπόρντα. Και αυτό εις γνώση του Sport FM που έγραφε με νόημα ότι ο παίχτης «δεν είναι Πορτογάλος». Γι αυτό τα υποκριτικά παρασκήνια στην πάντα.

Η προστασία που παρέχεται στο αποελ σε κάθε μεταγραφική περίοδο και η έλλειψη κριτικής στις αποτυχίες του Γιοβάνοβιτς που διαβάζει το ρεπορτάζ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πριν αποφασίσει τις μεταγραφές του, ενοχλεί και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε.  Και ας σταματήσει το παραμύθι με το ότι ο «Ιβάν ξέρει». Ο Ιβάν είναι ο ίδιος που έφερε τον Μπελαίτ και τον Ατόρνο, που ήρθαν και δεν ακούμπησαν, ο ίδιος που ανέχτηκε την επιστροφή Σολάρι με μισθό 600 χιλιάρικα τον χρόνο ενώ αποδέσμευσε την άμυνα του και θα πειραματιστεί στην Ευρώπη με αμφιβόλου ποιότητας ποδοσφαιριστές. Α και στην πορεία, έκλεισε ένα παίχτη στην επίθεση που δεν τον χρειάζεται, απλά και μόνο για να κοιμίσει με τα «αντι-Ομονοιάτικα» συνθήματα, τους οπαδούς του καναπέ.